Daniel Schuhmacher bez Dietera Bohlena...

To żeśmy się już kiedyśw sprawie Daniela dogadali. Na płycie Dietera było za dużo ballad i jego głos tak ciapowato jakoś przy nich wyszedł. Byłam zawiedona. Twórczość bez Dietera z mocno dancowąmuzą, Ty to nazwałeś electropop dopiero wydobył z tego człowieka i jego głosu pazur.
Wtedy mi się spodobał, spojrzałam na niego, na Daniela inaczej i uprzedzenia mi odeszły.

Dość dobrze wypadła płyta "Diversity". Jest to dosyć dobry zestaw utworów. Jedynie ballady (a nie ma ich tu dużo) nie są jakoś na bardzo wysokim poziomie i te Dieterowskie były o niebo lepsze. Dieterowskie ballady to tradycyjnie miały świetne melodie i zapamiętywało się je na długo. Jakoś szybko i łatwo zapadały w pamięci tak, iż można było sobie troszkę zanucić. To były dobre, bardzo melodyjne utwory a te są byle jakie jakoś. Tu znowu mamy duży wachlarz ciekawych piosenek. Bo pakiet utworów zebranych na szybko "The Album" nie posiada raz jakieś myśli muzycznej, motywu ale chodzi bardziej o to że jako całość mimo kilku melodii nie zawiera czegoś co może zainteresować przeciętnego słuchacza. Czegoś co sprawi że album jest wybitny. Nie ma także - jak wspomniałem - motywy według którego zostały dobrane piosenki. Mamy tu całkowicie różne od siebie piosenki jakie Daniel śpiewał w programie, kilka przeróbek nagrań jakie napisał Bohlen w różnych latach co również sprawia że są w całkowicie różnym stylu. Cóż może łączyć "Emmalene (That's No LIe") z "Bitte Bleib"? Wreszcie mamy rzut oka na aktualne trendy, mamy więc nawiązywanie do nich motywem przewodnim "Anything But Love" ale zwłaszcza "Nothing's Gonna Change It" Gdzie Bohlen skopiował dwa aktualne przeboje łącząc je w całość. Abstrahuję od tego że to nie pasuje do reszty nagrań zupełnie.

"Diversity" to różnorodność i zamiar był być może podobny ale zrobiono to w sposób niezwykle umijętny, z ogromnym wyczuciem muzycznym. Mamy utwory wolniejsze i szybsze ale tak zaaranżowane, że słuchając tego ma się wrażenie spójnej jednak całości.